Anita Bosch-Wiss bezocht meermaals het atelier en vertelde over haar misbruikverleden dat plaats vond in een zusterklooster. Als ze in de weekenden thuis was, had ze als kind een ritueel ontwikkeld om te kunnen vluchten uit die akelige werkelijkheid. Zo zonderde ze zich af en ging ze haar levende hond Dinky kleertjes aan doen. Op de meest rechtse foto ziet u Anita met haar hond Dinky. In overleg met Anita is gekozen voor het modelleren van een hondenknuffel: deze staat symbool voor de kindertijd. Anita vertelde dat door hetgeen haar destijds overkomen is, zij haar kindertijd heeft verloren. Voor haar betekende dat, dat de knuffel Dinky op de grond moest liggen.
Een verloren kindertijd kan niet meer teruggegeven worden. Maar symbolisch kan het misschien wel. Zo ontstond het idee om Dinky bewegend te maken. Door de rechter ballon omlaag te bewegen, beweegt ook Dinky omlaag. Na het loslaten van de ballon, beweegt Dinky weer terug naar het misbruikte kind. Zo krijgt het misbruikte kind symbolisch z’n verloren kindertijd terug.