U kunt op “Het bos ruimt op” stemmen klik daarvoor hier 

Zolang als Mirthe het zich herinnert is het er, de avontuurlijke speeltuin uit haar jeugd. Een heerlijke plaats dichtbij huis, mede daardoor zo vertrouwd! Verdorde takjes en ingedroogde boomvruchten breken, wanneer je over de voedingsrijke aarde wandelt. ” Het bos ”. Het bos waar je heerlijk kunt rondstruinen, spelen, verstoppen of gewoon lekker picknicken, wandelen en relaxen. Genieten!
In haar kindertijd bezocht zij het geregeld, met haar alleenstaande tante. Vaak in de zomer op warme woensdagmiddagen. Het was  dan zo heerlijk koel, in de donkere schaduw van de reuzen. Stond er wind, dan leek het wel alsof deze hier veranderde in een verkwikkend strelende bries.
Tante nam graag een schare kinderen uit de buurt mee, en maakte er samen met hen een fijne middag van. Op de open plek midden in het bos spreidde zij een vaal-groen oude versleten deken uit. Waar ze zich op neervlijde en haar tas bewaakte, waarin altijd wel iets lekkers zat. Hield toezicht als een kindermeisje, en genoot oprecht van de kinderen die ze zelf wellicht graag had gewild. Soms nam ze donkerrode ster-appeltjes mee, die ze voor hen schilde en in gelijke partjes sneed. Mirthe proefde de smaak nog in haar mond, van dat heerlijk zoete en sappige vruchtvlees.
Ze speelden en renden uitgelaten tot ze hongerig en moe, voldaan huiswaarts gingen.

Jaren later gaat ze nog steeds geregeld naar ” het bos “, in gezelschap van kleine ” Door ” haar hond. Ook voor deze een waar paradijs met alle vrijheid, welke hier voor een niet aangelijnde hond mogelijk is. Het beestje rent, snuffelt en geniet duidelijk zichtbaar.
Als er ergens ‘n plaats is waar zorgen even vergeten kunnen worden, dan is het in deze prachtige omgeving. Zacht ruisen de twijgen als een liefdevolle fluistering. Het ruimt de geest op. Geen lawaai, enkel geluiden uit de natuur strelen het gehoor. Zoals het kraken van de knoestige oude bomen, die al menige storm hebben doorstaan. Met hun enorme voeten klemmen ze zich stevig vast tot diep in de aarde. De aan de oppervlakte uitgespreide wortels lijken wel mensentenen! Vogels hoog boven in pas gebouwde nesten wiegen er teder hun kinderen en fluiten prachtige slaapliederen voor hen. Af en toe opgeschrikt door het harde getimmer van de bonte specht, bezig met de bouw van een veilig thuis voor zijn kroost.
Hier krijgen gedachten ruimte en kunnen tranen de vrije loop. Ze troosten, de grote oude bomen. Zij omarmen en verwarmen zonder dat je hoeft te vragen. Als vanzelf voelt het leven lichter en vrolijker na zo’n stevige boswandeling. Kalmerend en inspirerend! Hoeveel problemen zijn er wel niet tot een oplossing gekomen of beter te dragen geworden, na een verblijf in dit ” geest opruimend ” paradijs?

Mirthe is dan ook altijd in de veronderstelling geweest, dat het voor altijd zou blijven zoals het was en nu is. Wie zou aan deze schoonheid een einde willen maken, niemand toch? Niet alleen zij houdt van het bos, en ervaart het als een van de mooiste plekjes in de wijde omgeving. Deze liefde heeft ze inmiddels doorgegeven aan de jongste generatie.
Zij zijn echter niet de enigen die het zo voelen. Buiten de levenden, willen de doden straks ook het kampement hier opslaan. Hun laatste. Voorgoed onder de beschermende aarde verblijven en rusten voor altijd. Hun wens, een Natuurbegraafplaats! Deze vertrouwde bomen met hun wortels, mogen hen in hun ondergrondse armen nemen. Het bos. Het is hier te mooi zoals het nu is! Te mooi om het enkel de bomen, planten, vogels en andere dieren als thuis te laten? Te mooi, om slechts even te verblijven als gast! Niet voor hen, de doden dat zijn ” blijvers ”, ze gaan nooit meer weg! Zij willen hun lichamen hier voor altijd te ruste leggen. Het bos. Tja het bos ruimt op!

Het bos ruimt op

Vleugen van oergeur
zacht wuivend blad
Zingen van vogels
mos langs het pad

Reuzen van bomen
hun armen gespreid
Bescherming en liefde
rust voor altijd

U kunt op “Het bos ruimt op” stemmen klik daarvoor hier